Mitta Diya Mere Saqi Ne Alam-E-Mann-o-Tu
Allama Iqbal Poetry (Bal-e-Jiril)
Mitta Diya Mere Saqi Ne Alam-E-Mann-o-Tu
Pila Ke Mujh Ko Mai-e-‘La ILLAHA ILLAH HOO’
مٹا ديا مرے ساقی نے عالم من و تو
پلا کے مجھ کو مے لا الہ الا ھو’
Na Mai, Na Shair, Na Saqi, Na Shor-E-Ching-o-Rabab
Sakoot-e-Koh-o-Lab-e-Jooy-e-Lala’ay Khudroo !
نہ مے ،نہ شعر ، نہ ساقی ، نہ شور چنگ و رباب
سکوت کوہ و لب جوے و لالہ خود رو
Gada’ay May Kudah Ki Shan-e-Be-Niazi Dekh
Pohanch Ke Chashma’ay Hiwan Pe Torhta Hai Saboo !
گدائے مے کدہ کی شان بے نيازی ديکھ
پہنچ کے چشمہ حيواں پہ توڑتا ہے سبو
Mera Saboocha Ghanimat Hai Iss Zamane Mein
Ke Khanqah Mein Khali Hain Sufiyon Ke Kadoo
مرا سبوچہ غنيمت ہے اس زمانے ميں
کہ خانقاہ ميں خالی ہيں صوفيوں کے کدو
Mein No Niaz Hun, Mujh Se Hijab Hi Aola
Ke Dil Se Barh Ke Hai Meri Nigah Be Qaboo
ميں نو نياز ہوں ، مجھ سے حجاب ہی اولی
کہ دل سے بڑھ کے ہے ميری نگاہ بے قابو
Agarcha Behar Ki Moujon Mein Hai Maqam Uss Ka
Safa’ay Paki Tiniat Se Hai Guhar Ka Wazoo
اگرچہ بحر کی موجوں ميں ہے مقام اس کا
صفائے پاکی طينت سے ہے گہر کا وضو
Jameel Tar Hain Gul-o-Lala Faiz Se Uss Ke
Nigah-e-Shayar-e-Rangeen Nawa Mein Hai Jadoo
جميل تر ہيں گل و لالہ فيض سے اس کے
نگاہ شاعر رنگيں نوا ميں ہے جادو
11 thoughts on “Mitta Diya Mere Saqi Ne Alam-E-Mann-o-Tu – Allama Iqbal”